«Семей таңы» газетінің 9 қыркүйектегі (№99) санында Риза Асанқызының «Зайсан, «Ерім» дейтін ел бар ма..?» атты мақаласы жарық көрген еді. Бұл мақала оқырмандар арасында қызу талқылануда. Осы орайда, біз Зайсан өңірінде туып-өскен азамат Қадылбек Жағыпаровтың Facebook әлеуметтік желісінде жарияланған пікірін назарларыңызға ұсынуды жөн көрдік.
Менің төмендегі жазбаны жазуыма себеп болған Риза Асанқызының «Зайсан, «Ерім» дейтін ел бар ма..?» деп көп нүктемен аяқталған жазбасы. Автор өз жазбасында соңғы кезде Зайсан ауданында елдің береке-бірлігіне сызат түсіп, өздерін «ақиқаттың жаршысы» етіп көрсетіп жүрген арызқой «авторитеттердің» барлығын және оларға тосқауыл болатын ақ сақалды аталар мен ақ жаулықты әжелер қайда деген мәселелер туралы жазған. Мен азамат ретінде қарындасым Ризаға үлкен ризашылығымды білдіремін. Бұл жазба талайларға ой салды. Мен де осы жазбаға пікір білдіруді шештім. Бірақ көңілімде көптеген сұрақ тұрды. Ел-жұрт қалай қабылдайды? Қалай түсінеді? Өйткені айтылған сөз – атылған оқ. Жүйелі сөз жүйесін, жүйесіз сөз иесін табады. Сонда да өз пікірімді айтуды жөн деп шештім. Біз айтпасақ кім айтады!?
Айтарым бұл жағдайлар, жазу-сызулар бұған дейін де болған, бола береді де. Ол – өмір шындығы. Тек осы шындықты ой елегінен өткізіп, тиісті қорытынды жасау салиқалы адамдардың, ел жауапкершілігінің арқалаған басшылардың міндеті. Жазу-сызудың астарында да келелі ойлардың, құнды пікірлердің жатуы әбден мүмкін. Тек ақиқатты аша білу қажет.
Ауданымызға басшы болып келген, Зайсанның өз перзенті Дулат Қажанов баламызды жақсы танимын. Жас болса да басшылық қызметте тәжірибе жинаған, саяси сауатты, тәрбиелі жанұяда өскен, туған жерінің жағдайын, халқын жақсы білетін азамат. Тек тура жолдан тайып, ақиқаттан аттамаса, болашағынан көп үміт күттіретін азамат. Тек оған сәттілік және ақ жол тілейік! Сонымен:
Тыңдайтын құлақ болса егер,
Халқыма айтар сөзім бар.
Ұқсаңдар халқым, ұқсаңдар,
Бұл сөзде менің жаным бар!!!
Тектілер елі — бұл Зайсан,
Деген бір сөзден тасыдым.
«Жазғыштар» елі — бұл Зайсан,
Деген бір сөзден жасыдым.
Сүйектен өткен сесті мен,
Бір ауыз сөзге жыладым.
Бір ауыз сөзден естіген,
Жер болып оңбай құладым.
Бір ауыз сөзден ез деген,
Сыздады жаным, жүрегім.
Бір ауыз сөзден ер деген,
Көктемгі бақтай түледім.
Бір ауыз сөзден гүл болып,
Күнгейде тұрдым майысып,
Бір ауыз сөзден тұл болып,
Теріскейде тұрдым қайысып.
Бір ауыз сөзден татыр боп,
Өтінде қалдым ызғырық.
Бір ауыз сөзден батыр боп,
Шындықты жаздым жыр қылып.
Бір ауыз сөзден аталы,
Жалындап жаным, маздады.
Бір ауыз сөзден қапалы,
Мезгілсіз сола жаздадым.
Жаужүрек халық — қазақ біз,
Жауына басын имеген.
Десек те кейде «мазақпыз»,
Бір-бірін, досын күндеген.
Жүрмейтін тыныш күндейтін,
Түсіну қиын — қазақпыз.
Ақиқатты да іздейтін,
Сондай-ақ кейде — ғажаппыз.
Біреулер бәлкім білмес түк,
Не деп тұр мынау деп сөгер.
Армансыз жатам күндестік,
Менімен көрге кетсе егер.
Абайлап сөйлеп айтпасаң,
Бір ауыз сөз бас жарар.
Жүйесін сөздің таппасаң,
Тас жарар яки, бас жарар.
Уа, туған жер — Зайсаным,
Киелі мекен құт қонған.
Жайсаңым, саған айтарым,
Арылыңдар зәр — бұл даудан!?
Түскенде сынға елдігім,
Ерім дейтін — елім бар.
Көрсетер елдің ерлігін,
Елім дейтін — ерім бар?!
Ерім дейтін — елім бар!!!
Елім дейтін — Ерім бар!!!
Қадылбек Жағыпаров